ತಲೆ ಬಿಸಿ ಅಗ್ತಾ ಇತ್ತು ಅವನಿಗೆ . ಒಂದ್ಕಡೆ ಕೆಲಸದ ಟೆನ್ಷನ್ . ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಮೂರು ದಿನದಿಂದ ಅವಳ ಪತ್ತೆ ಇಲ್ಲ . ಕಾಲ್ / ಮೆಸೇಜ್ ಯಾವದಕ್ಕೂ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ . ಅದ್ಯಾವ್ದೋ ಮೂಡ್ನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡ್ಕೊಳೋ ಅಗತ್ಯ ಇದಯಾ ಅಂತ ಮನಸಲ್ಲೇ ಬೈಕೋತಾ ಇದ್ದಾಗಲೇ ಫೋನ್ ರಿಂಗಣಿಸಿತು.
ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ಅವಳ ಹೆಸರು, ನಗು ಮುಖ ಮಿಂಚಿತು !
ಧಡಕ್ಕೆಂದು ಫೋನ್ ಎತ್ತಿ " ಎಲ್ಲಿದೀಯ ನೀನು ? ಕಾಲ್ ಯಾಕೆ ತೊಗೊತಾ ಇಲ್ಲ .... "
ಇನ್ನೇನೋ ಬಡ ಬಡಿಸುವ ಮೊದಲೇ ಆ ಕಡೆ ಯಿಂದ " ಹಲೋ ... " ಎಂದ ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿ ಬೇರೆ ಆಗಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ .
" ಹಲೋ , ನಿಮ್ಮ ನಂಬರ್ ನಿಂದ ತುಂಬಾ ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಇದ್ವು ಅಂತ ಈಗ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ."
" ಸಾರಿ, ನನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ , ಏನೋ ಮಿಸ್ಟೇಕ್ ಆಗಿ ನಿಮಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ಬೇಕು . ವೆರಿ ಸಾರಿ .. " ಅವನ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನಿರಾಶೆ ತುಳುಕಿತು . ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಸಣ್ಣ ಮೌನ . ಫೋನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೇಳಿತು
" ಹೌದು ಇದು ಅಂಜಲಿ ದೇ ನಂಬರ್ . ಆದರೆ ..ಅವಳು ... ಮೊನ್ನೆ ಶುಕ್ರವಾರ ಹಾರ್ಟ್ ಅಟ್ಯಾಕ್ ಆಗಿ ...... " ನಂತರ ಕೇಳಿದ್ದು ಬಿಕ್ಕಿದ ಶಬ್ದ ಮಾತ್ರ .
ಅವನ ಕೈಯಿಂದ ಫೋನ್ ಜಾರ ತೊಡಗಿತು .
ತಾನು ಕೇಳಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಜೀರ್ಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ .. ಇದು ಹಾರ್ಟ್ ಅಟ್ಯಾಕ್ ಆಗೋ ವಯಸ್ಸಾ ?
ಒಂದು ಬಾರಿ ಚುಡಾಯಿಸಿದ್ದಳು ಅವಳು " ಕಳ್ಳ ಕಣೋ ನೀನು , ನನ್ನ ಒಳ್ಳೆ ಹಾರ್ಟ್ ನ ಕದ್ದು ನಿನ್ ಹತ್ರ ಇಟಗೊಂಡು ನಿನ್ ಡಬ್ಬಾ ಹಾರ್ಟ್ ನಂಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದೀಯ ಕಣೋ . "
ಅವನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಈಗ ಒಂದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ! ಅವಳು ಹೇಳಿದಂತೆ , ತನ್ನ ಹೃದಯ ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ಇದ್ದರೆ, ಈಗ ಸತ್ತಿದ್ದು ತಾನೊ ? ಅವಳೋ ?
1 comment:
ಕತೆ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದು, ಆದರೆ ಪರಿಣಾಮದಲ್ಲಿ ಹಿರಿದು.
ದೀರ್ಘ ಕಾಲದ ನಂತರ ಬ್ಲಾ^ಗಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ, ಸುಂದರ ಕಥೆಯೊಡನೆ!
Post a Comment